Wielkocząsteczkowa budowa asfaltów według teorii Nellensteyna. Według tej teorii asfalty są układami koloidalnymi (oleozolami), w których fazą rozproszoną w środowisku olejowym są tzw. micele (zwane w niektórych pracach tagminami), składające się głównie z żywic i asfaltenów. Trwałość tych układów jest bardzo duża. Zależy ona od powierzchniowych napięć, jakie istnieją w tego rodzaju- układach między fazą rozpraszającą i grupą składników rozproszonych (micel). W twardych asfaltach układ ten może być odwrócony. Wówczas fazą rozproszoną będą części olejowe, a micele fazą rozpraszającą. Dyspersyjne układy w rodzaju asfaltów uważane też są za żele, wykazujące pewną sztywność wiązań makrocząsteczkowych. Jeżeli wiązania między tymi makrocząsteczkami są zerwane, na przykład przez nadmierną ilość rozpuszczalnika, to wówczas żele przechodzą w zole (oleozole).Omawiana teoria Nellensteyna potwierdza zasady składu grupow ego asfaltów. W praktyce, dla określenia jakości asfaltów przede wszystkim bierze się pod uwagę ich właściwości reologiczne, chemiczny skład grupowy oraz niektóre właściwości fizyczne. [podobne: bostal gliwice, domy w systemie kanadyjskim, elektryczne piece co ]
Powiązane tematy z artykułem: bostal gliwice domy w systemie kanadyjskim elektryczne piece co