Emulsje asfaltowe

Emulsje asfaltowe, stosowane masowo w budownictwie drogowym, jak również w znacznie mniejszych ilościach, lecz o bardziej zróżnicowanej, jakości, w różnych działach budownictwa ogólnego, wodnego woda zmniejsza spadek temperatury podgrzanego asfaltu w czasie mieszania jego z wodą i wytwarzania emulsji, a tym samym ułatwia rozdrobnienie (dyspersję) płynnego asfaltu. W wyniku zmieszania obu cieczy z jednoczesnym rozdrobnieniem asfaltu w postaci mikroskopijnych kuleczek otrzymuje się układ dwóch cieczy w postaci emulsji prostej. Po ostygnięciu otrzymanej emulsji do temperatury otoczenia (+ 10-25°C) rozproszony asfalt przestaje być cieczą, a staje się ciałem stałym lub zbliżonym do stałego w różnym stopniu plastycznym, zależnie od tego, jaki asfalt został użyty do wytworzenia emulsji: twardy lub miękki. Przy użyciu stosunkowo twardego asfaltu po ostygnięciu nie otrzymuje się właściwej emulsji, lecz zawiesinę asfaltu w wodzie. Po zetknięciu się tego rodzaju zawiesiny z powierzchnią mineralną (lub inną), mikroskopijne kuleczki asfaltu pokrywają tę powierzchnię nierówno i w sposób nieciągły, ponieważ brak jest właściwego łączenia się (koalescencji) między kuleczkami asfaltu, jako ciałami stałymi. Dla uniknięcia tego rodzaju ujemnego zjawiska, asfalt przed użyciem go do wytworzenia emulsji poddaje się zmiękczeniu (fluksowaniu) olejami w celu zbliżenia jego stanu do konsystencji cieczy (wody). Oleje te ulatniają się po spełnieniu swej roli, to jest po ułatwieniu wytworzenia się właściwej emulsji i wzajemnego łączenia się rozproszonych kulek asfaltu po wytrąceniu ich z emulsji oraz utworzeniu jednolitej i równomiernej asfaltowej powłoki (błonki) na pokrywanej przez emulsję powierzchni. [więcej w: domy w systemie kanadyjskim, mała architektura ogrodowa, sanpol poznań ]