Asfalt wykazuje zmienną aktywność powierzchniową zależne jest to od rodzaju i wzajemnego stosunku jego składników. Aktywność powierzchniowa lub napięcie powierzchniowe wyraża się dążeniem cieczy do maksymalnego zmniejszenia swej powierzchni. Napięcie powierzchniowe w odniesieniu do asfaltu, zresztą tak samo jak w odniesieniu do innych cieczy, przejawia się w otoczeniu wody dążeniem do przyjęcia kształtu o najmniejszej powierzchni, to jest kuli. Jednostką miary napięcia powierzchniowego, jak wiadomo, jest dyna/cm lub erg/cm2. Jeżeli chodzi o asfalty, to napięcie powierzchniowe w niewielkim stopniu zależy od ich twardości (konsystencji) w temperaturze otoczenia, innymi słowy od typu lub marki asfaltów. Ogólnie biorąc, napięcie powierzchniowe lepiszcz bitumicznych w temperaturze otoczenia około + 20°C jest niewielkie i wynosi 25-40 erg/cm2. W wyższych temperaturach napięcie to poważnie maleje. Reasumując, należy stwierdzić, że asfalty, zależnie od ich jakości i składników, tworzą trudniej lub łatwiej emulsje wystarczająco stabilne, nadające się do użytku w budownictwie drogowym oraz w innych dziedzinach, gdzie stosowanie ich jest celowe. Asfalty, w których skład wchodzą związki tlenowe, znaczna ilość kwasów asfaltogenowych lub ich bezwodników, łatwiej podlegają emulgacji i wymagają w produkcji emulsji znacznie mniejszego dodatku emulgatora oraz innych substancji dodatkowych, regulujących stabilność oraz właściwy rozpad emulsji. [więcej w: wbijanie pali, podesty magazynowe, domki drewniane całoroczne ]
Powiązane tematy z artykułem: domki drewniane całoroczne podesty magazynowe wbijanie pali